“Ma Pan stożek rogówki”. Nie wiem czy jakiekolwiek inne zdanie tak bardzo mnie w życiu przeraziło tak jak to wypowiedziane przez lekarza w centrum diagnostycznym Mavit w sierpniu 2011. Po poinformowaniu mnie o tym czym jest stożek i że przyczyny tak de facto nie są za bardzo znane pani doktor przedstawiła mnie krótką ścieżkę
Korzyści Wskazania i przeciwwskazania Przed zabiegiem Zabieg Po zabiegu Czym jest stożek rogówki? Jest to schorzenie, powodujące ścieńczenie i nadmierne uwypuklenie rogówki. Zmiany krzywizny rogówki mają charakter postępujący i bez odpowiedniego leczenia następuje stopniowe pogorszenie jakości widzenia. Pacjent zwykle zgłasza pogorszenie ostrości wzroku, rozmycie obrazu bądź obecność rozbłysków wokół obserwowanych źródeł światła. Schorzenie często bywa powodem niepowodzenia w dobraniu przez okulistę lub optometrystę odpowiedniej korekcji okularowej wady refrakcji i dopiero odpowiednio pogłębiona diagnostyka (topografia rogówki) pozwala na właściwe rozpoznanie. Cross linking To bardzo mało inwazyjny zabieg, który ma na celu powstrzymanie progresji stożka rogówki. Podczas zabiegu miejscowo podawana jest ryboflawina i rogówka zostaje naświetlona światłem UVA. Dzięki temu powstają wiązania kolagenowe poprzeczne, co czyni rogówkę silniejszą, sztywniejszą i mniej podatną na odkształcenia. Korzyści: zahamowanie niszczenia struktury rogówki, a czasami również regresja choroby poprawa jakości widzenia (również w słabym oświetleniu) likwidacja widzenia mnogiego (polyopii) zmniejszenie dolegliwości związanych z nadwrażliwością na światło możliwość wykonania zabiegu wielokrotnie szybka rehabilitacja i powrót do wcześniejszego trybu życia Wskazania i przeciwwskazania Wskazania postępujący stożek rogówki we wczesnym stadium zaawansowania choroby (najlepsze rezultaty sieciowania ryboflawiną odnosi się, gdy kolagen rogówkowy nie jest jeszcze całkowicie uszkodzony) Przeciwwskazania zbyt cienka rogówka zaburzenia gojenia rogówki zapalenie rogówki wirusem opryszczki ciąża przewlekłe leczenie przeciwzapalne czynna infekcja tkanek oka ciężki stan ogólny pacjenta Przed zabiegiem należy zdjąć soczewkę kontaktową (również soczewkę twardą) 2-3 tygodnie przed zabiegiem w dniu zgłoszenia się na zabieg nie można być przeziębionym lub w trakcie leczenia chorób zapalnych Zabieg cross-linking wykonuje się u osób ze stadium zaawansowania I-III stożka rogówki wg Amslera – kwalifikacji dokonuje lekarz prowadzący. Jest to zabieg stosunkowo szybki, mało inwazyjny, bezpieczny i daje trwałe efekty, jednak na ostateczny efekt czeka się kilka miesięcy (nawet pół roku). Zabieg Zabieg wykonywany się w znieczuleniu miejscowym kroplowym. Przed procedurą naświetlania promieniami UVA lekarz ściąga wierzchnią część nabłonka (możliwość wykonania zabiegu bez zdjęcia nabłonka). Po zabiegu zakłada się soczewkę ochronną. Po zabiegu wyznaczona jest wizyta kontrolna ok. 3-5 dni po zabiegu (podczas kontroli lekarz zdejmuje soczewkę ochronną). Czas trwania zabiegu wynosi ok. 60 minut. Ważne! Zaplanuj sobie transport po operacji i na pierwszą wizytę kontrolną. Widzenie po zabiegu może być za mgłą. Nawet jeśli nie prowadzisz samochodu (nie jesteś kierowcą) upewnij się, że ktoś odwiezie Cię po operacji do domu! Po zabiegu stosować leki kroplowe ściśle według zaleceń lekarza nie zdejmować soczewki opatrunkowej do pierwszej wizyty kontrolnej, a także unikać jej zabrudzenia unikać wykonywania makijażu oczu przynajmniej do pierwszej wizyty kontrolnej stosować okulary przeciwsłoneczne z odpowiednim filtrem UVA/UVB nie wykonywać nadmiernego wysiłku fizycznego nie zakładać miękkich ani twardych soczewek kontaktowych W pierwszym dniu po zabiegu oko może pobolewać i może wystąpić światłowstręt- są to objawy przemijające. Lampa Peschke - zalety system śledzenia ruchów oka krótkie czasy naświetlania (9 minut) możliwość wykonywania zabiegu bez zdjęcia nabłonka najwyższa moc przy maksymalnym bezpieczeństwie Kontakt: 616006918 W Szpitalu św. Wojciecha zabieg cross-linking wykonują: Więcej informacji znajdziesz na naszym blogu! Umów się na wizytę 616233111 Skontaktuj się z nami, by umówić wizytę lub dowiedzieć się więcej! Napisz do nas Wysyłając wiadomość zgadzasz się na to, żeby Szpital św. Wojciecha kontaktował się z tobą pod podanym numerem telefonu lub adresem e-mail i oświadczasz, że zapoznałeś/-aś się z Polityką prywatności. Jeżeli nie chcesz wysyłać wiadomości, tylko od razu zarejestrować wizytę online, kliknij tutaj: Stożek rogówki to choroba oczu objawiająca się astygmatyzmem. Ostatnie doniesienia wskazują, że bezpieczną i skuteczną techniką jego powstrzymania jest cross

Czym jest stożek rogówki? Stożek rogówki (Keratoconus) jest schorzeniem rogówki, w którym centralna lub przyśrodkowa jej część ulega samoistnemu, postępującemu ścieńczeniu i uwypukleniu przybierając kształt stożka. Taka zmiana kształtu rogówki powoduje rozmywanie się promieni świetlnych, skutkując niewyraźnym i zniekształconym widzeniem, co utrudnia wykonywanie codziennych czynności, takich jak czytanie lub prowadzenie auta. Przyczynia się do powstania astygmatyzmu nieregularnego. Stożek rogówki zwykle rozwija się w obu oczach, aczkolwiek postęp zmian w każdym oku nie przebiega symetrycznie. Choroba zazwyczaj rozpoczyna się w okresie dojrzewania, a rozwój choroby kończy się wraz z zakończeniem wzrostu. Nie oznacza to, że zaburzenia w budowie rogówki nie mogą pojawić się w późniejszym okresie życia. Najczęstsze objawy Pacjenci najczęściej zgłaszają się do okulisty z następującymi objawami: niewyraźne, nieco podwojone widzenie, w którym „drugi” obraz przypomina ducha, zniekształcone widzenie, gdzie linie proste sprawiają wrażenie wygiętych lub pofalowanych, zwiększona wrażliwość na światło i odblaski, efekt halo (okręgi wokół światła), zaczerwienienie i obrzęk oka, spowodowany nadmiernym pocieraniem, stopniowe pogłębianie się wady wzroku, objawiające się częstą potrzebą zmiany szkieł w okularach lub wymiany soczewek na te o wyższej mocy, niekiedy brak możliwości stosowania soczewek kontaktowych, z powodu ich niedopasowania i braku wygody w noszeniu. Przyczyny sprzyjające rozwojowi choroby Na ten moment nie są znane dokładne przyczyny powstawania stożka rogówki. Prawdopodobnie jednym z czynników jest genetyka oraz choroby mające podłoże genetyczne (np. zespół Downa). Czynniki zewnętrzne, wywołujące podrażnienie oczu, również mają tutaj bardzo duże znaczenie. Mogą to być np. urazy mechaniczne, spowodowane źle dobranymi soczewkami kontaktowymi lub bardzo częstym i intensywnym pocieraniem oczu – szczególnie u osób cierpiących na choroby atopowe, wywołujące świąd oka (np. alergie, egzema). W jaki sposób diagnozuje się stożek rogówki? Diagnozę można postawić podczas badania w lampie szczelinowej i na podstawie obserwacji ścieńczenia rogówki. Natomiast w sytuacji podejrzenia stożka rogówki ważne jest, aby wykonać pachymetrię oraz topografię (mapę) rogówki. Badania te pozwalają na ocenę grubości rogówki, jej dokładnego kształtu oraz stromości. Pomiary te wykonywane są również w przypadku badania kwalifikacyjnego do laserowej korekcji wad wzroku. Dzięki nim, chirurg okulista dobiera odpowiednią dla Pacjenta metodę oraz wyklucza ewentualne przeciwwskazania – jednym z nich może być właśnie stożek rogówki. Leczenie stożka rogówki a laserowa korekcja wzroku Nieleczony stożek rogówki stanowi przeciwwskazanie do laserowej korekcji wzroku. Postępujący charakter choroby jest nieprzewidywalny w skutkach, dlatego wykonanie korekcji nie byłoby w takim wypadku bezpieczne i skuteczne. Postępowanie niechirurgiczne w leczeniu stożka rogówki obejmuje m. in.: unikanie pocierania oczu, stosowanie leków przeciwalergicznych oraz regularne nawilżanie oczu kroplami bez środków konserwujących stosowanie twardych soczewek kontaktowych zabieg sieciowania rogówki (Cross-Linking) Należy pamiętać, że stosując powyższe sposoby leczenia stożka rogówki, można jedynie spowolnić postęp choroby lub całkowicie ją zatrzymać na danym etapie. Jeśli stożek jest w bardziej zaawansowanym stadium i dalej się rozwija, jako jedyną, skuteczną formę leczenia wskazuje się postępowanie chirurgiczne. Zabiegi chirurgiczne wykorzystywane w leczeniu stożka rogówki: Wszczepienie pierścieni śródrogówkowych – umożliwiają spłaszczenie wierzchołka stożka, co skutkuje przybraniu przez rogówkę bardziej prawidłowego kształtu, a przez to uzyskanie lepszej ostrości widzenia. Pozwala to odroczyć na dłuższy czas wykonanie keratoplastyki. Przeszczep rogówki (Keratoplastyka) – podczas zabiegu uszkodzona lub zniszczona przez chorobę rogówka oka wymieniana jest na tkankę rogówki pobraną od innego dawcy. Zakres zabiegu zależny jest od wielkości zmian na rogówce. U Pacjentów cierpiących na stożek rogówki, każda z form leczenia zwiększa szansę na zakwalifikowanie do laserowej korekcji wzroku. Aby przystąpić do badania kwalifikacyjnego, wypełnij kwestionariusz wstępnej kwalifikacji online lub

Grupa poświęcona Stożkowi Rogówki - dość popularnej przypadłości wzrokowej. Stanowimy grupę wsparcia i pomagamy sobie radząc, przekazując doświadczenia o soczewkach, zabiegach, klinikach i Nieostre widzenie, pogorszenie wzroku w ciemności i przy słabszym oświetleniu, szybko narastające objawy krótkowzroczności i astygmatyzmu, a także zmęczenie oczu – to tylko niektóre z objawów, jakich możemy się spodziewać w przypadku stożka rogówki. Jak można walczyć z tym schorzeniem? Zapraszamy do lektury! Stożek rogówki – co to za choroba? Schorzeniem tym nazywamy stan, w którym rogówka staje się cienka i uwypuklona, przez co nabiera stożkowatego kształtu. Jest ona bardzo ważną częścią naszego oka, a takie zmiany zaburzają jej prawidłowe funkcjonowanie – przez co u pacjenta pojawiają się objawy pogorszenia wzroku. Choroba występuje najczęściej u młodych osób w sile wieku – zwykle ok. 20-30. roku życia, nieco częściej pojawiając się u mężczyzn. Bywa, że stożek rogówki samoistnie się zatrzymuje, a po jakimś czasie znów się nasila. Nieleczony może postępować, prowadząc do poważnych zaburzeń widzenia. Warto wiedzieć, że jednym z czynników zwiększających ryzyko wystąpienia stożka rogówki jest częste tarcie oczu. Objawy stożka rogówki – jakie są najczęstsze? Stożek rogówki może dawać różne objawy. Do tych najczęściej występujących zaliczamy: szybko narastający astygmatyzm lub krótkowzroczność; mnogie widzenie; rozmywanie się obrazu; nadwrażliwość na światło; pogorszenie widzenia w ciemności; zaczerwienienie, swędzenie i zmęczenie oczu. Każdy z nas jest inny, więc oczywiście nie zawsze wystąpią wszystkie z wymienionych objawów. Jeśli jednak zwrócimy uwagę, że z naszym wzrokiem coś jest nie w porządku, powinniśmy zgłosić się do okulisty, który pomoże zdiagnozować problem. Diagnostyka stożka rogówki – jak wygląda? Zanim lekarz zdiagnozuje stożek, trzeba wykonać odpowiednie badania – standardowa wizyta okulistyczna może nie być wystarczająca. Na szczęście są one bezbolesne i nieinwazyjne. Wśród takich badań okulista może zalecić Topografię rogówki – która pozwala na uzyskanie trójwymiarowej „mapy” rogówki, z dokładnym odwzorowaniem jej powierzchni i wymiarów oraz uwzględnieniem wszystkich istotnych krzywizn. Badanie polega na wpatrywaniu się pacjenta w podświetlane na ekranie pierścienie – w tym czasie komputer analizuje powierzchnię rogówki. Im bardziej zaawansowana postać stożka, tym więcej zmian w topografii. Biomikroskopię (badanie w lampie szczelinowej) – umożliwiającą okuliście dokładne obejrzenie oczu pacjenta (pod znacznym przybliżeniem) i wychwycenie różnych nieprawidłowości, np. ścieńczenia rogówki lub ubytków jej nabłonka. Optyczną koherentną tomografię (OCT) – która pozwala na „zeskanowanie” rogówki i precyzyjne określenie ewentualnych zaburzeń jej grubości. Dzięki OCT można wykryć wiele różnych schorzeń okulistycznych. Podobnie jak poprzednie badania, również OCT jest krótką i bezbolesną procedurą, do tego bardzo prostą dla pacjenta – wystarczy obserwować wskazany punkt. Korekta stożka rogówki metodą Cross Linking – na czym polega? Leczenie stożka rogówki jest możliwe, jednak musimy pamiętać, że opiera się ono głównie na powstrzymywaniu postępów schorzenia. Zdiagnozowanie go na wczesnym etapie oraz szybko podjęte leczenie pozwolą zachować dobrą użyteczność wzroku. Obecnie najczęściej stosowaną w stożku rogówki metodą zabiegu jest Cross Linking. Jego nazwę możemy przetłumaczyć jako „wiązanie krzyżowe” – i to jest właśnie klucz do zrozumienia sedna sprawy. Cross Linking to zabieg, który powoduje zwiększone wytwarzanie wiązań krzyżowych między komórkami rogówki, co wzmacnia tkankę i pomaga chronić ją przed dalszym zniekształcaniem. Osiąga się to dzięki nasączeniu jej roztworem ryboflawiny i naświetleniu specjalnie dobranym światłem UVA. Cross Linking hamuje postępy stożka, a czasami potrafi spowodować również jego częściowe cofanie się! Do innych metod walki ze stożkiem rogówki należą: Zabieg Topoguided – obecnie rzadko stosowana, laserowa korekcja powierzchni rogówki przy wykorzystaniu jej topograficznej mapy. Stosowanie specjalnych, stabilnokształtnych soczewek kontaktowych – choć nie powstrzymują one rozwoju stożka, pozwalają lepiej widzieć osobom, u których on występuje. Są szczególnie przydatne np. gdy pacjent nie może skorzystać z Cross Linking lub zamierza się zapisać na zabieg, a dokuczają mu objawy. Wszczepienie pierścieni wewnątrzgałkowych – zabieg wstawienia do oka specjalnych, bioprzyjaznych pierścieni, które spłaszczają stożek i redukują jego symptomy. Cross Linking – gdzie mogę skorzystać z zabiegu? Cross Linking to najskuteczniejsza i najczęściej stosowana metoda leczenia stożka rogówki. Zabieg jest bardzo komfortowy dla pacjenta: nie trwa długo – tylko ok. 50 minut; jest bezpieczny – powikłania należą do rzadkości i zwykle mają charakter przemijający; jest zupełnie bezbolesny – dzięki podaniu miejscowego znieczulenia. Gdzie najlepiej skorzystać z możliwości leczenia? Obecnie zabieg Cross Linking można wykonać w wielu klinikach okulistycznych. Jedną z nich jest Specjalistyczne Centrum Korekcji Wzroku – Vidium Medica, którego placówki znajdziemy w Warszawie i Krakowie. Warto postawić na doświadczenie i najwyższy standard opieki. Więcej informacji na temat stożka i jego korekcji można znaleźć na stronie Zachęcamy do odwiedzenia jej i poczytania również o innych często występujących schorzeniach wzroku – a także o sposobach ich leczenia. Materiał partnera zewnętrznego Z kolei soczewki skleralne są zarezerwowane dla zaawansowanych etapów rozwoju stożka. Są nieco większe (wykraczają poza obszar rogówki) i należy je częściej zdejmować – przynajmniej co 6 godzin. Kiedy stożek zmienia kształt i staje się coraz bardziej wypukły, konieczne jest dopasowanie nowych soczewek.
Autor zdjęcia/źródło: @ stożek rogówki Rogówka w kształcie stożka – pozornie wydaje się to niemożliwe. A jednak takie schorzenie występuje i wcale nie jest rzadkie! Dość często pojawia się u osób młodych, około 20. lub 30. roku życia. Co jeszcze warto wiedzieć o stożku rogówki? Na czym polega stożek rogówki? Rogówka jest zewnętrzną warstwą oka, która pomaga chronić głębiej położone elementy. Oprócz tego potrafi skupiać światło i ma swój udział w procesie widzenia. Prawidłowa jest gładka, przezroczysta i o odpowiedniej grubości. Jednak czasami, na skutek różnych czynników, może dojść do uwypuklenia i ścieńczenia rogówki. Zmienia się wtedy jej kształt – na bardziej stożkowaty. Oczywiście nie pozostaje to bez wpływu na kondycję wzroku – bardzo szybko pojawiają się pierwsze objawy stożka rogówki. Schorzenie występuje najczęściej obuocznie, choć zwykle w jednym z oczu rozwija się wcześniej niż w drugim. Warto wiedzieć, że rogówka odpowiada za aż 60% mocy optycznej oka i dlatego wszystkie nieprawidłowości w jej obrębie mogą bardzo wyraźnie wpływać na zdolność widzenia. Objawy stożka rogówki Jednym z pierwszych objawów stożka rogówki może być częsta potrzeba tarcia oczu. Niby niewinny, trochę odruchowy nawyk – a może zwiastować kłopoty. Zmiany w rogówce powodują dyskomfort oczu (swędzenie, pieczenie) i sami nawet nie zauważamy, kiedy coraz częściej zaczynamy je pocierać. Na jakie inne symptomy warto zwrócić uwagę? Problemy z ostrym widzeniem (trochę jak w astygmatyzmie lub krótkowzroczności); pogorszenie tolerancji soczewek kontaktowych; mnogie widzenie (dwojenie obrazu – a nawet widzenie potrójne lub poczwórne); problemy z ostrym widzeniem w nocy i przy słabym oświetleniu; rozmycie i zniekształcenie obrazu; nadwrażliwość na światło. Więcej na temat objawów i diagnostyki stożka rogówki przeczytasz na stronie Zmiany występujące w rozwijającym się stożku rogówki nie należą do bardzo charakterystycznych - mogą przypominać postępującą wadę wzroku: astygmatyzm lub krótkowzroczność. Poza tym początkowo obejmują zwykle tylko jedno oko - i przez to łatwo je przegapić. Dlatego tak ważne są regularne badania wzroku u okulisty, dzięki którym można wykryć rozwijający się stożek jeszcze na wczesnym etapie. Czy leczenie stożka rogówki jest możliwe? Im szybciej wykryty stożek, tym większa szansa na podjęcie skutecznej walki. Leczenie polega na hamowaniu objawów i korygowaniu zmian zachodzących w rogówce. Najczęściej wybieraną formą terapii stożka rogówki jest zabieg Cross Linking. Polega on na pobudzeniu komórek rogówki do wytwarzania dodatkowych wiązań krzyżowych w tworzącym ją kolagenie. Dzięki temu tkanka staje się bardziej wytrzymała, a sam stożek ulega spłaszczeniu. Taki efekt można osiągnąć dzięki nasączeniu rogówki roztworem ryboflawiny i naświetleniu jej światłem UV o specjalnie dobranej długości fali. Zabieg Cross Linking jest dziś niezwykle popularny – pozwala zatrzymać postępy stożka, a niekiedy nawet spowodować jego częściowe cofnięcie się! Jest przy tym krótki, bezpieczny i zupełnie bezbolesny (dzięki zastosowaniu miejscowego znieczulenia). Jeszcze raz trzeba jednak podkreślić, że bardzo ważne jest to, na jakim etapie podejmiemy leczenie stożka – w mocno zaawansowanych postaciach schorzenia Cross Linking się nie wykonuje. Inne sposoby walki ze stożkiem W walce ze schorzeniem możliwe są też inne opcje, choć trzeba pamiętać, że żadna z nich stożka nie wyleczy – mogą jednak znacznie poprawić komfort codziennego funkcjonowania. Zaliczamy tu wszczepienie pierścieni rogówkowych Intacs; zabieg Topoguided; stabilnokształtne soczewki kontaktowe. Ktoś mógłby zapytać - czym różnią się soczewki dla osób ze stożkiem rogówki od tych tradycyjnych, które znamy? Dzięki specjalnej strukturze pomagają zniwelować objawy schorzenia. Zapewniają lepszą jakość widzenia i większy komfort użytkowania niż tradycyjne szkła kontaktowe lub okulary. Wyróżniamy kilka rodzajów takich soczewek. Na przykład soczewki hybrydowe składają się z dwóch części: miękkiej – która pomaga jej utrzymać się na oku ze stożkiem i pozwala na duży komfort noszenia; twardej – dzięki której możliwe jest ostre widzenie (nawet, gdy mamy do czynienia z zaawansowanym stożkiem). Więcej o soczewkach stosowanych w stożku rogówki możesz przeczytać tutaj: Czynniki ryzyka stożka rogówki Stożek rogówki to schorzenie, którego bezpośrednia przyczyna wciąż nie jest znana. Można jednak wyróżnić sporą grupę czynników, które zwiększają ryzyko jego pojawienia się. Należą do nich częste tarcie oczu - jest objawem, ale i jedną z przyczyn; czynniki genetyczne - np. występowanie rodzinne; choroby atopowe - np. atopowe zapalenie skóry; zwyrodnienie barwnikowe siatkówki; niektóre choroby genetyczne – np. zespół Downa, zespół Turnera, zespół Marfana; złe korzystanie z soczewek kontaktowych – np. zbyt długie lub zbyt częste noszenie ich, brak odpowiedniej higieny; niektóre choroby tkanki łącznej; wrodzona łamliwość kości; zespół opadającej powieki. Po więcej informacji na temat stożka rogówki i jego leczenia zapraszamy na stronę

Bardzo polecam Doktora Marcina Smorawskiego. Zabieg dotyczący stożka rogówki miałam wykonywany 13.09.2023 polegał na wszczepieniu implantów do obydwu oczu jednocześnie. Bardzo duża wada wzroku, wysoki astygmatyzm, duży stopień stożka rogówki. Zabieg bezbolesny. Podejście Doktora podczas zabiegu bardzo na pochwałe.

Kompleksowa terapia stożka rogówki w ACL Vision Okuliści. Nasza klinika od 1991 roku specjalizuje się w terapii stożka rogówki. Prowadzimy kompleksową opiekę nad pacjentem ze stożkiem rogówki: od diagnozy, przez dobór odpowiednich metod korekcyjnych, zabiegi hamujące postęp choroby, po stałe monitorowanie wyników terapii. Nasze długoletnie doświadczenie pozwoliło nam stworzyć optymalne schematy leczenia, dające jak najlepsze efekty. Posiadamy kontrakt z NFZ na refundację soczewek kontaktowych twardych w stożku rogówki (o szczegóły refundacji zapytaj w rejestracji lub u lekarza okulisty) Czym jest stożek rogówki? Stożek rogówki jest obustronnym, asymetrycznym i postępującym schorzeniem rogówki, polegającym na ścieńczeniu i wypiętrzeniu rogówki. Rogówka jest to przezroczysta struktura przedniego odcinka oka. Jej kształt i powierzchnia odpowiadają w dużej części za prawidłowe właściwości optyczne oka. W stożku rogówki przyjmuje ona nieregularny, stożkowaty, „górzysty” kształt. Nieregularność ta jest przyczyną poważnych zaburzeń widzenia, które stopniowo stają się niemożliwe do skorygowania okularami i miękkimi soczewkami kontaktowymi. Jak koryguje się stożek rogówki? Stożek rogówki w zależności od stopnia zaawansowania wymaga odpowiedniej korekcji. Ze względu na tworzącą się na rogówce nieregularność, tylko bardzo początkowe stożki nie wymagają korekcji, lub można je skorygować okularami bądź miękkimi soczewkami. Bardziej zaawansowane przypadki wymagają korekcji twardymi soczewkami kontaktowymi, które dzięki temu, że są dopasowane bezpośrednio do oka i posiadają sztywną strukturę, nadają nowy kształt zdeformowanej powierzchni oka, umożliwiając prawidłowe widzenie. W naszej klinice dysponujemy wieloma typami twardych soczewek kontaktowych dedykowanych stożkowi rogówki, dzięki czemu jesteśmy w stanie dopasować soczewkę niemal do każdego typu i formy zaawansowania stożka. W zależności od cech klinicznych stożka i oczekiwań pacjenta możemy zaproponować soczewki twarde rogówkowe, miniskleralne, skleralne oraz hybrydowe. Każde rozwiązanie ma swoje zalety, dlatego zawsze wysłuchujemy pacjenta, aby podjąć najlepszą dla niego decyzję. Zatrzymać stożek Stożek rogówki z natury ma charakter postępujący i najczęściej występuje w różnym stopniu zaawansowania w jednym i drugim oku. Zabieg Cross-Linking rogówki (CXL) ma za zadanie zatrzymać postęp stożka, aby nie dopuścić do przejścia w kolejne stadium kliniczne stożka, a także zapobiec ewentualnemu przeszczepowi rogówki z powodu znacznego ścieńczenia, deformacji rogówki. Cross-linking polega na utwardzeniu rogówki za pomocą światła UVA, dzięki czemu nie podlega ona dalszemu wypiętrzaniu. (dowiedz się więcej o procedurze CXL – link aktywny do podstrony Cross-Linking (CXL) ) Dla kogo jest zabieg Cross-Linking? Zabieg Cross-Linking powinien być przeprowadzony u każdego pacjenta z rozpoznanym stożkiem rogówki, u którego istnieje prawdopodobieństwo progresji stożka i nie ma przeciwwskazań do zabiegu. W zależności od sytuacji klinicznej dysponujemy dwoma rodzajami Cross-Linkingu: ze zdjęciem nabłonka rogówki (CXL standard) i z pozostawieniem nabłonka rogówki (CXL TE). Ten drugi rodzaj jest praktycznie bezinwazyjny i nie obserwujemy po nim działań niepożądanych. Dzięki temu możemy polecić go nawet w oczach z subklinicznym stożkiem (tzn, w sytuacji, gdy w jednym oku jest stwierdzony stożek, a w drugim nie ma jeszcze cech topograficznych stożka – dzięki temu możemy zabezpieczyć oko przed wystąpieniem jawnego stożka i pogorszeniem widzenia w tym oku). Nota prawna: Całość prezentowanej strony internetowej stanowi własność ACL Vision Okuliści i jest utworem w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 90, poz. 631). Żadna jej część nie może być rozpowszechniana lub kopiowana w jakikolwiek sposób (elektroniczny, mechaniczny lub inny) bez pisemnej zgody ACL Vision Okuliści
Pierścienie śródrogówkowe stosowane są w korekcji wady wzroku generowanej w stożka rogówki. Jest to stan chorobowy, który występuje, gdy rogówka staje się ścieńczona i przybiera kształt stożka. Pierścienie śródrogówkowe mają za zadanie spłaszczyć rogówkę i zmniejszyć jej krzywiznę, co pozwala na poprawę widzenia.
. 10 235 231 140 25 413 28 304

stożek rogówki cross linking opinie